نرم افزار زون آلارم یک برنامه حفاظتی از نوع فایروال است که میتواند کامپیوتر شما را از شر هکرها و افراد مزاحم دور نگه دارد. این برنامه ضدویروس نیست پس نمیتواند در مقابل ویروسها از شما حفاظت کند اما بدلیل قابلیتهایی که دارد قادر است تا حدی جلوی حمله ویروسها را نیز بگیرد. چون مطالبی که تهیه میکنم در حد کاربر خانگی است، در این مطلب به بررسی مسائل تکنیکی فایروال زون آلارم نمیپردازم بلکه فقط به شما یاد میدهم چگونه آنرا تنظیم کنید. یادتان باشد که نام فایروال یا زون آلارم شما را نترساند. این برنامه هم مانند یک برنامه بازی به سادگی در کامپیوتر نصب میشود و با انجام تنظیمات ذکر شده در این مطلب میتوانید به خوبی و با خیال راحت از آن استفاده کنید. این برنامه مجانی است و میتوانید آن را از اینجا دانلود نمایید.
برای آنکه بتوانید یک فایروال مجانی خوب داشته باشید بهترین انتخاب ZoneAlarm است که امروزه بوسیله اکثر کارشناسان کامپیوتر توصیه میشود. اما اکثرا نحوه تنظیم آنرا نمیدانند یا بدان چندان توجه نمیکنند. در این مقاله بشما یاد میدهم که چگونه قدم به قدم، ZoneAlarm را در حد پایه تنظیم کنید.
مراحل زیر را به ترتیب طی کنید:
1- بعد از آنکه زون آلارم نصب شد برای باز کردن مرکز کنترل آن روی آیکون ZA در کنار ساعت سیستم در گوشه راست و پایین صفحه، کلیک راست کنید. انتخاب Restore ZoneAlarm Control Center را انجام دهید تا باز شود.
2- در ستون دست چپ روی Overview کلیک کنید.
3- روی تب Preferences واقع در زیر علامت سئوال Help کلیک کنید.
4- در بخش Check for Updates، یک نقطه در داخل دایره Automatically قرار دهید. برای اینکار در مرکز دایره کلیک کنید.
5- در بخش General یک علامت چک مارک √ در کادر کنار عبارت Protect ZoneAlarm Client قرار دهید.
6- در بخش Contact With Zone Labs یک علامت چک مارک √ در کادر کنار عبارت Hide the last octet of my IP address when applicable قرار دهید. این قسمت هم در بخش Overview قرار دارد.
7- مجددا به ستون سمت چپ نگاه کنید و عبارت Firewall زیر Overview را پیدا کرده و روی آن کلیک کنید.
8- در نزدیکی آیکون Help تعداد دو عدد تب وجود دارد. باید روی تب Main باشید. اگر چنین نبود روز تب Main کلیک کنید.
9- در قسمت Internet Zone Security که اولین بخش میباشد روی موقعیت وسط کلیک کنید. عبارت Med های لایت میشود. با اینکار متن سمت راست مطابق تنظیم متوسط عوض میشود.
10- به بخش Trusted Zone Security بروید و آنرا روی medium قرار دهید.
11- در سمت راست و پایین صفحه دکمه Advanced را پیدا کنید و روی آن کلیک کنید. کادری بنام Advanced Setting ظاهر میشود. در این کادر، یک تب بنام Security دیده میشود که حاوی تنظیمات سرورها یکی بعد از دیگری است. نمونه هایی که شما باید تنظیم کنید عبارتند از Allow Outgoing DNS/DHCP in Trusted Zone on High setting و Allow Outgoing DNS/DHCP in Internet Zone on High setting که باید چک مارک بخورند. روی OK کلیک کنید تا این کادر بسته شود.
12- مجددا به ستون سمت چپ بروید. روی انتخاب Program Control کلیک کنید. یکبار دیگر به تبهای بالای صفحه نگاه کنید. باید در تب Main باشید. در اینجا باید بخشهای Program Control و Automatic Lock را ببینید.
13- در بخش Program Control انتخاب medium را انجام دهید.
14- در بخش Automatic Lock پیشنهاد من آنست که فعلا گزینه off را انتخاب کنید تا آنکه آشنایی و تجربه بیشتری با فایروال پیدا کنید.
15- روی ویزارد Program تحت آخرین قسمت در سمت راست پایین کلیک کنید. پنجره جدیدی باز میشود. در Program Wizard فقط یک تب دیده میشود که عبارت Secure Programs روی آن دیده میشود. تحت Secure Programs در سمت راست عبارت Do you want Zone Alarm to pre configure access permission دیده میشود. انتخاب Yes را انجام دهید و روی finished کلیک کنید.
16- در Program Control روی تب Programs کلیک کنید که زیر دکمه Help قرار دارد. در این قسمت برنامه هایی را میبینید که ZoneAlarm کنترل میکند که آیا میتوانند به اینترنت دسترسی یابند یا خیر. اگر یک علامت چک مارک سبز در کنار نام برنامه باشد معرف آنست که برنامه میتواند به اینترنت دسترسی پیدا کند. علامت سئوال آبی تیره ? به معنای آنست که برنامه قبل از دسترسی به اینترنت باید از شما اجازه بگیرد. علامت X قرمز رنگ معرف آنست که برنامه نمیتواند به اینترنت وصل شود. برای برنامه هایی را زیاد مصرف میکنید میتوانید انتخاب چک مارک سبز را انجام دهید. در ضمن میتوانید به ZoneAlarm بگویید که نحوه اجازه دسترسی به اینترنت را برای هر برنامه بخاطر بسپارد. درهر زمان میتوانید اجازه دسترسی هر برنامه به اینترنت را عوض کنید. در آینده میتوانید مطابق نیاز خود این تنظیمات را اصلاح کنید. درضمن هر برنامه را با کلیک راست روی آن و انتخاب Remove میتوانید از لیست فوق پاک کنید.
17- مجددا در ستون سمت چپ روی عبارت Alert & Logs کلیک کنید. اینبار هم باید روی تب Main باشید. بخش Alert Events Shown ظاهر میشود. در وسط دایره ON برای فعال کردن آن کلیک کنید. وقتی در کار با ZoneAlarm تجربه پیدا کردید میتوانید هر زمان این قابلیت را خاموش کنید.
18- در قسمت پایین و راست همین صفحه روی دکمه Advanced کلیک کنید. کادری بنام Advanced Alert and Log Setting ظاهر میشود. یک چک مارک در کنار عبارت Archive log text files daily قرار دهید.
19- در بخش Log Archive Appearance انتخاب مورد نظر خودتان را انجام دهید. نهایتا روی OK در انتهای کادر کلیک کنید تا بسته شود.
20- مجددا در ستون سمت چپ روی E-mail Protection کلیک کنید. در تب Main انتخاب Basic MailSafe Settings را انجام دهید. انتخاب مورد نظرتان را انجام دهید. اگر از برنامه ضدویروس اسفاده میکنید که سریعا بروز میشود نیازی به این تنظیم ندارید و ممکن است با برنامه ضدویروستان تداخل کند. اما اگر برنامه ضدویروس ندارید روی دایره این قابلیت کلیک کنید تا فعال شود.
نهایتا صفحه کنترل را ببندید. حال از برنامه ZoneAlarm استفاده کنید.
از زمان متداول شدن استفاده از نوار کاست و ضبط صوت در دنیا اندیشه ساخت ضبط صوتهاى کوچک قابل حمل هم در ذهن گردانندگان شرکتهاى بزرگ صنعتى شکل گرفت. اما سونى اولین شرکتى بود که در سال 1979 «واکمن» را روانه بازار کرد. «واکمن»ها به سرعت جاى خود را در بازار باز کردند و سودى چند میلیارد دلارى براى سازندگان خود به ارمغان آوردند.
لذت گوش کردن به موسیقى در هر زمان و مکان چیزى نبود که مردم و بهخصوص نسل جوان از آن صرفنظر کنند. واکمنها بهتدریج مدرنتر و کوچکتر شدند و امکانات مختلفى براى ضبط صدا و رادیو هم به آنها اضافه شد.
اما سلطه واکمنهاى سنتى از اواخر دهه 1990 به پایان رسید.
جایگزین شدن استاندارد دیجیتال به جاى استاندارد آنالوگ و ظهور رایانهها و وسایل الکترونیک مدرن باعث شد تا نوارهاى کاست و سیستمهاى پخش آنها کمکم به خاطره مبدل شوند.
اولین دستگاه پخش صوت دیجیتال غیرمکانیکى در جهان توسط شرکت SeaHan Information Systems در سال 1997 تولید شد و پس از آن MP Man ساخته شد.
الف) Mp Man: استفاده از واکمنهاى دیجیتال یا همان mp3 Playerها با اختراع این فرمت براى ذخیرهسازى موسیقى در اواخر دهه 90 بسیار متداول شد.
شاید یکى از مشهورترین mp3 Playerهاى نسل اول، MP Man باشد که در سال 1998 عرضه شد. این دستگاه که اولین mp3 Player جهان نیز بود 250 دلار قیمت داشت و حافظه آن تنها 32 مگابایت بود. با این حساب این دستگاه حداکثر مىتوانست هشت قطعه موسیقى چهار دقیقهاى را در خود جاى دهد. البته آنهایى که از ظرفیت این دستگاه ناراضى بودند مىتوانستند با پرداخت 77 دلار حافظه دستگاه را به 64 مگابایت ارتقا دهند.
ب) Diamond Rio PMP 300: این دستگاه از موفقیت تجارى مناسبى برخوردار بود و باعث شد زمینه براى سرمایهگذارى و ساخت محصولات این چنینى هموار شود. Rio PMP 300 تنها چند ماه پس از عرضه MP Man به بازار آمد و مانند سلفش تنها 32 مگابایت حافظه داشت. فروش فوقالعاده این دستگاه در ایام کریسمس سال 98 هنوز از خاطرهها نرفته است.
همانطور که گفتیم موفقیت این دستگاه دستاندرکاران صنعت موسیقى دیجیتال را به این نتیجه رساند که این صنعت، صنعتى آیندهدار است.
جالب آنکه دستاندرکاران صنعت موسیقى در آمریکا که اتحادیهاى موسوم به RIAA را در اختیار دارند و هرچند روز یکبار فرد یا افرادى را بهخاطر به اشتراکگذارى غیرقانونى موسیقى تحت تعقیب قرار مىدهند شرکت سازنده این mp3 Player به نام Diamond را تحت تعقیب قرار دادند، زیرا معتقد بودند شرکت مذکور با ساخت دستگاه جدیدش به نقض کپىرایت قطعات موسیقى کمک کرده است. خوشبختانه این شکایت به جایى نرسید و RIAA در دادگاه باخت.
ج) Sensory Science Rave MP2100: این mp3 Player که در تابستان سال 1999 روانه بازار شد، اولین دستگاه از این نوع بود که حافظه آن از همان ابتدا 64 مگابایت بود و لذا شانزده قطعه موسیقى چهار دقیقهاى را در خود جاى مىداد. حافظه این دستگاه بهراحتى قابل ارتقا به 96 مگابایت بود. Rave MP همچنین مجهز به میکروفن براى ضبط صدا هم بود. قابلیتى که در آن زمان بسیار چشمگیر بهحساب مىآمد.
د) I- Jam IJ 100: طول این mp3 Player تنها حدود هفت سانتىمتر و ضخامت آن کمتر از 5/1 سانتىمتر بود. I- Jam با وزن ناچیزش (کمتر از 100 گرم) به سرعت جاى خود را در میان علاقهمندان به mp3 Playerها باز کرد.
رادیوى FM از دیگر امکانات این دستگاه بود. I-Jam براى اولین بار در پنج رنگ مختلف عرضه شد تا خریداران حق انتخاب بیشترى داشته باشند. متاسفانه شرکت سازنده این محصول بهعلت مشکلات مالى در سال 2002 تعطیل شد، وگرنه انتظار ساخت محصولات بدیعترى از آن مىرفت.
هـ ) Creative Labs Nomad: این دستگاه mp3 Player قابل حمل 32 مگابایت ظرفیت دارد و در ژوئن سال 1999 به قیمت 429 دلار عرضه شد. این محصول هم مجهز به امکانات ضبط صدا و رادیوى FM بود.
و) Juke Box PJB-100: تا پاییز سال 1999 تمامى دستگاههاى mp3 Player عرضه شده 32 یا 64 مگابایت حافظه داشتند و حداکثر مىتوانستند هفت تا بیست قطعه موسیقى را در حافظهشان جاى دهند. این مهمترین مشکل دستگاههاى این چنینى بود.
اما شرکتى به نام Remote Solutions از ایدهاى هوشمندانه براى حل این مشکل استفاده کرد. این شرکت بهجاى حافظههاى فلاش که ظرفیت پایینى داشتند از هارددرایوهاى لپتاپ بهعنوان حافظه استفاده و با این کار Jukebox را طراحى کرد که 8/4 کیگابایت حافظه داشت و مىتوانست حدود 1200 قطعه موسیقى را در خود جاى دهد. قیمت این محصول 799 دلار بود.
PJB-100 اگرچه بزرگ و سنگین بود، اما نوع طراحى و حافظه بالاى آن موجب شده که مردم از آن استقبال کنند. طى سالهاى بعد مدلهاى متنوعى از Jukebox با حافظههاى بیشتر عرضه شد. این mp3 Player به نوعى پدربزرگ ipod اپل هم بهحساب مىآید.
اما با گذشت این دوره اولیه در سال 2000 شرکت iRiver اولین وسیله صوتى دیجیتال خود را عرضه کرد.
سال 2001 نیز نقطهعطفى در این زمینه بود. شرکت اپل و مغز متفکر آن استیو جابز، iPod و نرمافزار iTunes را عرضه کردند. با عرضه iTunes براى اولین بار بارگذارى قانونى موسیقى ممکن شد. این دو محصول به گسترش بازار موسیقى و افزایش تعداد علاقهمندان به این مقوله کمک فراوانى کردند. از آن زمان به بعد دهها دستگاه Mp3 Player عرضه شد و سازندگان بسیارى از آنها هم مدعى شدند که iPod را به زمین خواهند کوبید اما طى پنج سال اخیر iPod کماکان قدرت خود را حفظ کرده است.
در سال 2004، مایکروسافت فناورى جدیدى موسوم به DRM (Digital Rights Management) را اختراع کرد. این فناورى به کاربران امکان مىداد تا قطعه موسیقى مورد علاقه خود را از سرویسهاى بهاشتراکگذارى قانونى موسیقى مانند Napster، Rhapsody و Yahoo Music Unlimited کرایه کنند و سپس آنها را به دستگاههاى mp3 player سازگار منتقل کنند.
در سال 2006، شرکت MSI اولین دستگاه دیجیتال پخش موسیقى که با انرژى خورشیدى کار مىکند را طراحى و عرضه کرد.
این محصول اولین بار در نمایشگاه سبیت آلمان به نمایش درآمد.
انواع Playerهاى موسیقى
هماکنون سه نوع دستگاه دیجیتال پخش موسیقى در جهان وجود دارد.
الف) MP3 CD Player: این دستگاهها توانایى پخش CD را دارند و اغلب هم براى گوش دادن به محتویات CDهاى صوتى و هم براى شنیدن CDهاى حاوى MP3 یا دیگر فایلهاى صوتى دیجیتال بهکار گرفته مىشوند.
ب) Playerهاى فلاش: در این نوع دستگاهها، فایلهاى صوتى دیجیتال روى انواع کارتهاى حافظه ذخیره مىشوند. بهعلت محدودیتهاى فنى، ظرفیت این Playerها معمولا پایین بوده و از 128 مگابایت تا شش گیگابایت در نوسان است. مهمترین مزیت این Playerها آن است که مىتوان به سادگى به ظرفیتشان افزود و مانند Playerهاى مجهز به هارددرایو محدودیت ندارند. Playerهاى یاد شده معمولا با Key Driveهاى USB هم سازگار هستند. انتظار مىرود ظرف چند سال آینده ظرفیت Playerهاى فلاش از ظرفیت Playerهاى مجهز به هارد درایو بیشتر شود.
ج) Hard-Drive Players یا Jukeboxهاى دیجیتال: این وسایل توانایى خواندن فایلهاى صوتى دیجیتال از روى هارددرایو را دارند. این Playerها از ظرفیت بیشترى برخوردارند که از 5/1 تا 100 گیگابایت در نوسان است. با این حساب مجموعههاى فراوانى از mp3هاى مختلف را مىتوان روى آنها ذخیره کرد. با توجه به ظرفیت و حجم فیزیکى، توانایى پخش تصویر و فایلهاى ویدئویى در این نوع Playerها به یک استاندارد متداول مبدل شده است. دستگاه iPod شرکت اپل و Zen شرکت Creative نمونههایى از Jukeboxهاى محبوب دیجیتال بهحساب مىآیند.
برندهاى معروف
برخى برندهاى شناخته شده mp3 Playerها بهشرح زیر هستند:
سلام دوستان
با اجازه شما بعد یه خواب زمستونی میخوام سری مطلب در زمینه برنامه نویسی وب اضافه کنم نظرتون چی؟